Trzy (magiczne) słowa, które zmieniły mój świat!

Rok temu o tej porze, stawiając pierwsze kroki w nowej pracy, wciąż walczyłam ze spustoszeniami jakie pozostały po ostrym ataku depresji, takimi jak: brak koncentracji, szybkie męczenie się, mętlik w głowie, brak poczucia własnej wartości, myśli samobójcze. A pół roku temu nie wstawałam z łóżka lub robiłam to z ogromnym wysiłkiem walcząc z nawrotem.

Dziś jest inaczej. Dziś idę przez życie trzymając głowę podniesioną. Powoli dochodzę do tego, że życie jest piękne. Realizuje swoje pasje i nie boję się nowych wyzwań. JESTEM SZCZĘŚLIWA!

(Fot: Marta Kamińska - Lisi Kadr )

Niedługo czekają mnie pierwsze dni w nowej pracy, a stres z tym związany jest naprawdę minimalny (z czego jestem sama zaskoczona!). To właśnie spowodowało, że zaczęłam myśleć, dlaczego tak się stało? Co się zmieniło przez ostatni rok? Jak do tego doszłam???

Patrząc z boku często widzimy tylko efekt. Ktoś był gruby, a po pewnym czasie jest chudy. Ktoś inny był smutny, przytłoczony, niepewny siebie, a dziś zauważamy, że chodzi uśmiechnięty, realizuje pasje i że …zazdrościmy mu. Też byś chciał takiej zmiany? Też masz cele, które chcesz osiągnąć, ale Tobie nie wychodzi, a inni to osiągają???

Zauważamy efekt… ale za tym osiągnięciem, które jest moim udziałem kryje się morze codziennych wyborów, morze upadków, potknięć, morze małych zwycięstw. I właśnie tymi trzema (magicznymi) słowami, które zmieniły mój świat chciałabym się z Tobą podzielić.

Po pierwsze SPORT! Tak! Dokładnie tak… ten slogan o ruchu fizycznym, który się w kołko powtarza jest naprawdę ważny. Ja od marca regularnie (okeeeej... to trochę za duże słowo, ale… ) trenuję w klubie piłkę nożną. Wiem, wiem jak trudno się podnieść z łóżka, kiedy ma się depresje, stany lękowe… Wiem, jak bardzo dobijają wtedy słowa wyjdź na spacer, pobiegaj… Wiem to! Sama przez to przeszłam. Dlatego ja mój drogi przyjacielu, nie mówię Ci zacznij trenować jak ja. (Jeśli masz taką siłę i możliwość to super, ale..) Ja mówię, wstań z łóżka, przejdź do drugiego pokoju chociaż na pięć minut i spójrz w okno! Jak dasz radę wyjść na krótki spacer super. Ale jak dasz radę tylko otworzyć okno i po chwili wrócisz w nasze kochane bezpieczne miejsce JUŻ JESTEM Z CIEBIE DUMNA!

Po drugie ODŻYWIANIE! Yhyyy … kolejny slogan… Nic odkrywczego. W zdrowym ciele zdrowy duch… bla bla bla. To wszystko prawda! Jasne! Dlatego ja zaczęłam współpracę z dietetykiem, aby podnieść się ze śmieciowego jedzenia i mieć siłę trenować i pracować jak wcześniej. Ale wiem jak trudno było cokolwiek zjeść w czasie depresji. Wiem, jak trudno się opanować od kolejnej pochłanianej czekolady w czasie kompulsywnego zajadania emocji. Wiem to! Dlatego nie mówię Ci zmień radykalnie swoje nawyki, wyrzuć stare jedzenie, wydaj pieniądze na dietetyka… (Jeśli dasz radę i chcesz tego super, ale…) Jeśli uda Ci się zjeść dziś choć jeden zdrowy posiłek albo odłożyć jedną kostkę czekolady to ja JUŻ JESTEM Z CIEBIE DUMNA!

I po trzecie TERAPIA! To już w ogóle pojechałam po bandzie! Jeszcze dwa lata temu uważałam, że to bzdura. Dziś po roku regularnej cotygodniowej terapii indywidualnej stwierdzam, że praca nad sobą w taki sposób czyni cuda. I wiem, że nie każdy może sobie na to pozwolić. Znam realia! Wiem jak długo czeka się na terapię na NFZ i jak ona bardzo często wygląda (porażka…). Wiem ile płaci się za terapię prywatnie i wiem, że często osoby z depresją nie maja sił pracować. Dlatego, nie mówię Ci rzuć wszystko, głoduj, ale idź na terapię. Ale jeśli uda Ci się znaleźć kogoś z kim dziś mógłbyś się spotkać choć na chwilę, albo porozmawiać/popisać i podzielić się bólem jaki jest w Tobie, abyś nie zostawał z tym sam… JUŻ JESTEM Z CIEBIE DUMNA!

To gdzie jestem teraz, jest zasługą tych małych codziennych decyzji. Decyzji wstania z łóżka, wyjścia do pracy, uczestniczenia w treningu, przygotowania sobie posiłku. Decyzji zostania w łóżku, kiedy tego potrzebowałam.

Zmiana nie dzieje się MAGICZNIE. Zmiana to nasz codzienny wybór.

I pamiętaj… DEPRESJA TO CHOROBA!

Ze złamaną nogą nikt nie karze Ci biegać…